Bu sabah Roatán adasından ayrılıp ana karaya döndük.
Roatán adası, Útila kadar olmasa da dalış merkezleri ile tanınıyor. Bizim kaldığımız West End plajının sol ucuna doğru, lüks resortların olduğu yerde, maske, palet kiralayan biri vardı. O bölgenin şnorkel için iyi olduğunu söyledi. Haksız sayılmazmış, mercanlar güzel, bayağı da çeşit balık var. Ama daha önce gördüğüm Borneo ve Tayland gibi balık kaynamıyor. Ama bir fark var, burada balıklar daha büyük.
Roatan’da dalış
Şnorkel harici gelmişken bir de dalış yapayım dedim ve hemen fiyat araştırmalarına başladım. Önce üç yere fiyat sordum. İlk yer Coconut idi, dalış başı 35 dolar dediler ama ortamda sırf ızbandut Amerikalılar vardı, sevmedim. İkincisi 45 dolar idi, çok dalış olursa indirim yapıyordu. Üçüncüsü, İtalyanların Splash Inn’de ise fiyat 35 dolar, ekipmanı yeni ve temiz idi. Üstüne bir de İspanyolca da konuşuyorlardı. Elbette onları seçtim.
Konuştuğum bütün dalış merkezleri aynı programı uyguluyorlar, saat dokuz, on bir ve on dört olmak üzere günde üç sefer yapıyorlar. İlk dalış daha derine oluyor. İki yıldır dalış yapmadığım için kendimi zorlamak istemedim ve son iki dalışa kayıt yaptırdım.
İlk dalışta on yedi metreye kadar indik, elli dakika suda kaldık. Havayı beklediğimden daha iyi, hatta mükemmel kullandım. İki sene önce olduğu gibi kırk dakikada bitirmedim. Aşağıda yine sayıca az ama büyük balıklar gördük. Bonus olarak kaplumbağa da vardı.
Benim ikinci, günün son dalışında 22 metreye kadar indik. Mercan duvarı karanlıklara doğru iniyordu. Bu dalışta kulaklarım biraz problem çıkardı ama dalış çok iyi geçti. Divemaster eleman elinde şiş ile kayalar arasından renkli yaprak yaprak balıklardan avladı, büyük balıklara yedirdi.(Sanırım bunlar doğal yaşam ve mercanlar için bayağı tehlikeli olan istilacı “lionfish” aslan balıkları idi)
Dalış sırasında yuvasından çıkmış bir yeşil müren gördük. Yine yeşil köpekbalığı cinsi bir balığı korumasına almış bir kaplumbağa vardı. Sonuç olarak günü güzel bir aktivite ile tamamladım.
Roatan’da dalış olayları böyle. Daha önce konuştuğum bir İspanyol Útila’da dalış 20 dolar demişti. Útila’ya giden arkadaş ise College of Diving’de Open Water, başlangıç kursuna 255 dolar vermiş. Kurs süresi beş gün banyolu oda ve iki fun dive ise fiyata dahil.
La Ceiba
Bu sabah La Ceiba’ya geldik. Şehir merkezinde bir tur attık. Bir büyük süpermarkete girdik. Etin kilosu yedi sekiz lira, bira bir buçuk lira. Dışarıda yemek ise duruma göre ucuz ya da pahalı olabiliyor.
La Ceiba Honduras’ın bayağı tehlikeli şehirlerinden biri, ama akşam dayanamadık, arkadaşla bir kaç bara takıldık. Herkes bize bu gringolar hangi cesaret buradalar diye bakıyordu ama gayet doğal davranıp tınmadık, biraz da şansa postu deldirmeden hostele döndük 🙂
Yarın Honduras’ın başkenti Tegucigalpa’ya gitmeyi düşünüyoruz. Doğrudan sadece Kamaldy ve Cristina firmalarının seferi varmış. Yol yedi sekiz saat sürüyormuş. Kamaldi daha ucuz idi ama saat üçte ve dokuz buçukta sadece iki seferi vardı.
Cristina firması bir beş lira daha pahalı ama hem daha sık seferi var, hem daha kaliteli imiş. Çıkışlar saat 3, 6.15, 7.30, 9.30 etc.. Öğleden sonra da var. Tegucigalpa da bayağı bir sakat şehir olduğundan gündüz varalım diyoruz. Şimdilik plan böyle..