2010 Güney Afrika’ya gidiyoruz

Geçen sene, Hindistan seyahatinden sonra 2010 için ne yapalım, nerelere gidelim diye düşünürken Arzu “Afrika” fikrini ortaya atmıştı. Kasım ayında on bir günlük bir Tunus gezisi ile Afrika’ya bir ucundan ayak basmıştık. Şimdi de Güney Afrika için yola çıkıyoruz.

Cape Town-İstanbul, gidiş-dönüş uçak biletini 550 euroya Emirates Havayollarından aldık. Dönüş tarihi 23 Mart, yaklaşık iki ay oradayız.

Akşam 19’da kalkan uçak, yaklaşık dört buçuk saatlik bir uçuştan sonra, bizim saatimiz ile gece on iki dolaylarında Dubai Havaalanına vardı. Dubai’de altı saat kadar bir beklememiz var. Bu yolculukların en sıkıntılı tarafı havalimanında bekleme, ama yapacak bir şey yok. Cape Town’a doğrudan uçan Türk Havayollarının fiyatı tam iki misli.

Dubai havalimanı

Dubai Havaalanına vardığımızda, Arzu’nun sigara krizi tuttuğu için, sigara içilebilen İspanyol menşeili Cadiz bara çöreklendik. Bira on lira olduğu için Arzu içti ben de bir koltuğa kaykılıp uyuklamaya başladım.

Sonra çıkıp Duty Free mamullerine biraz göz attık. Öyle ilgi çekici bir şey bulamadık. Ucuz olsa hafıza kartı alacaktım ama fiyatlar Türkiye ile aynı idi. İndirimde olan bazı fotoğraf makineleri ise dandik şeylerdi. Merak edenler için yazayım ABD’de 420 lira olan Fuji200EXR, Dubai’de 610, İstanbul Teknosa’da ise 1100 lira.

Bir de dönüşte Dubai’de, şehirde, bir gece kalacağımız için fazla oyalanmadan Cadiz bara geri döndük. Hintli olduğunu sandığımız garson, artık tanış olduğumuzdan bizi gülerek karşıladı, kaç saatimiz kaldığını sordu, “çok” deyince “yeriniz boş, gidin oraya serilin” dedi. İnsan oğlu böyle garip bir yaratık, bir saat önce, o bara ilk girdiğimizde, gayet soğuk olan garson, bir dolaşıp yarım saat sonra dönünce kırk yıllık dost gibi oldu. Biz de ayıp olmasın diye bir bira, bir çay söyledik ve sonra ben uyuklamaya devam ettim.

Sabah hava aydınlanırken uykumu arka koltuğa oturan Almanlar bozdu. Bu Almanca, insanı gerçekten rahatsız eden bir dil, aralarında bulunan, yalaka esmer kadın galiba Türktü. Biz Türkçe konuşunca elinde olmadan gözleri bize dikildi. Dubai havaalanında her milletten insan çalışıyor. Özelikle de Çinliler, bu Çinliler bir gün dünyayı ele geçirecek, artık bundan iyice eminim ve Almancadan nefret ediyorum. Altı saatlik beklemenin sonucu bu oldu. Mayısta Almanya’ya gitme planlarımı ertelesem mi ne?…

Önceki İçerik
Sonraki İçerik

Bir Cevap Yazın